To można przeczytać na Wikipedii - zdecydowaie za mało:
Psychologowie, psychiatrzy i inni specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym, zgadzają się co do faktu, że homoseksualność nie jest chorobą, zaburzeniem psychicznym czy problemem emocjonalnym. Ponad 35 lat obiektywnych, dobrze zaprojektowanych badań naukowych wykazało, że homoseksualność, sama w sobie, nie wiąże się z zaburzeniami psychicznymi lub emocjonalnymi czy społecznymi problemami. Homoseksualność niegdyś była uważana za chorobę, ponieważ specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym i społeczeństwo dysponowali nierzetelnymi, opartymi na uprzedzeniach, informacjami.
W 1973 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne uwzględniając nowe, lepiej zaprojektowane badania, usunęło homoseksualność z listy zaburzeń psychicznych i emocjonalnych. Dwa lata później, Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne podjęło uchwałę popierającą to usunięcie.
A tak jest w praktyce:
W praktyce niestety środowisko w którym żyje osoba homoseksualna może wywoływać choroby psychiczne i doprowadzać do samobójstw, najczęściej to po prostu depresja, a im większe represje tym osoba taka jest w jeszcze większym dołku psychicznym, traci pewność siebie i własną wartoś - na samym końcu gdy już nerwy osiągają wielkość dziurki w igle w najlepszym przypadku znika i zamyka się w sobie - tworząc niedostepny nawet dla najbliższych kokon bezpieczeństwa... a najgorszym popełnia samobójstwo.
Na blogu pisałem już o chłopak nad którym znęcano sie nie tylko w szkole, ale i na ulicy gdziekolwiek się nie pojawił - był fanem Lady GaGi i nagrał film przed tym co zrobił... nagle na jego pogrzebie i wallu pojawiło się pełno "szczerych" kondolencji i świeczek od "przyjaciół"... niestety często jest też tak, że takie osoby nie mają sie do kogo zwrócić bo może się okazać, że przyznanie się do tego, ze jest się gejem jest powoduje strach przez stratą drugiej osoby, a wyobrażacie sobie nie mieć nikogo z kim możecie się podzielić takim ciężarem i znosić go przez kilkanaście lat?
